Μια μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη, δείχνει ότι με το να φύγει κανείς από το νοσοκομείο, παρά τις ιατρικές συμβουλές, αυξάνεται ο κίνδυνος για επανεισαγωγή ή ακόμα και θάνατο.
Σε μια ανάλυση, που υπερβαίνει τα 1,9 εκατομμύρια νοσοκομειακές εισαγωγές κατά τη διάρκεια 20 ετών, φαίνεται ότι αφήνοντας το νοσοκομείο ιδία βούληση, παρά τις ιατρικές συμβουλές - against medical advice (AMA) - υπερδιπλασιάστηκαν οι πιθανότητες θνησιμότητας στις 90 ημέρες και επανεισαγωγής στις 30 ημέρες, σε σύγκριση με συμμόρφωση στις ιατρικές συμβουλές και περαιτέρω παραμονή στο νοσοκομείο, σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα Allan Garland, MD, Departments of Internal Medicine and Community Health Sciences and the Manitoba Center for Health Policy, University of Manitoba, Winnipeg, Canada, και τους συνεργάτες του, σε άρθρο που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στις 26 Αυγούστου στο Canadian Medical Association Journal.
Οι αρνητικές επιδράσεις του πρόωρου εξιτηρίου από το νοσοκομείο, γίνονται εμφανείς ήδη από την 1η εβδομάδα μετά τη νοσηλεία και συνεχίζουν έως και 180 ημέρες μετά, γεγονός που υποδηλώνει ότι ¨δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της ατελούς θεραπείας της οξείας νόσου¨, γράφουν οι συντάκτες, προσθέτοντας ότι ¨η μείωση της παραμονής εγκυμονεί αυξημένο κίνδυνο για πιθανή ανάγκη μακροχρόνιων παρεμβάσεων, πέρα από τη νοσηλεία στο νοσοκομείο.
Ο Dr. Garland και οι συνεργάτες του εξέτασαν όλες τις έκτακτες εισαγωγές ενηλίκων σε νοσοκομεία που πήραν εξιτήριο, στη Μανιτόμπα, από την 1η Απριλίου 1990 έως 28 Φεβρουαρίου 2009. Συνέκριναν τα ποσοστά επανεισαγωγής στο νοσοκομείο εντός 30 ημερών και το θάνατο μέσα σε 90 ημέρες μεταξύ των ασθενών που εγκατέλειψαν ιδία βούληση το νοσοκομείο (AMA) με εκείνους που έμειναν στο νοσοκομείο, όπως τους είχε συσταθεί από το θεράποντα γιατρό τους (non-AMA).
Από 1.916.104 ομολογίες μεταξύ 610.187 ατόμων κατά τη διάρκεια της μελέτης, 21.417 (1,1%) των ασθενών εξήλθαν ιδία βούληση. Υπήρχαν 47.613 περιστατικά με επανεισαγωγή στις 30 ημέρες, συμπεριλαμβανομένων 5076 μεταξύ των ασθενών που έφυγαν ιδία βούληση(23,7%) και 42.537 (2,3%) μεταξύ των ασθενών που δεν έφυγαν ιδία βούληση (P < .001). Οι ασθενείς που έφυγαν ιδία βούληση είχαν μέση ηλικία 42,7 έτη (σταθερή απόκλιση [SD], 18,0 έτη) έναντι της μέσης ηλικίας στα 54,1 έτη (SD, 22,2 έτη) των ασθενών που δεν έφυγαν ιδία βούληση. Η κύρια διάγνωση εισαγωγής για 4645 άτομα που έφυγαν ιδία βούληση ήταν ψυχική διαταραχή (21,7%), σε σύγκριση με 102.472 (5,4%) άτομα που δεν έφυγαν ιδία βούληση. Για τους ασθενείς που δεν έφυγαν ιδία βούληση, η κύρια διάγνωση εισαγωγής σχετίζονταν με επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, που φαίνεται σε 353.508 περιπτώσεις (18.7%), σε σύγκριση με 2227 περιπτώσεις (10,4%) ασθενών που έφυγαν ιδία βούληση(Ρ <.001 και για τις δύο συγκρίσεις).
Οι ασθενείς που εξήλθαν ιδία βούληση είχαν μία αθροιστική επανεισαγωγή στις 30 ημέρες σε ποσοστό 24,0%, έναντι 12,1% των ασθενών που δεν εξήλθαν ιδία βούληση (P <.001), για μια διαφορά 11,9% (95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], 11,3% - 12,4%). Στις 180 ημέρες, οι διαφορές ήταν 43,3 % και 26,4%, αντίστοιχα, με μια διαφορά της τάξης του 16,9% (95% CI: 16,1% - 17,5%). Σε μια λογιστική αναδρομική παραγοντική ανάλυση δεδομένων, η ιδία βούληση αποχώρηση από το νοσοκομείο σχετίστηκε με λόγο πιθανοτήτων επανεισαγωγής στις 30 ημέρες 3,04 (95% CI, 2,79 έως 3,30) σε σύγκριση με τα περιστατικά που εξήλθαν σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Εκτός από τον τύπο του εξιτηρίου, η ανάλυση σταθμίστηκε για την ηλικία, το φύλο, το έτος εισαγωγής, τη διάγνωση σχετικά με την εισαγωγή, συνυπάρχουσες νόσοι κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, τον αριθμό των προηγούμενων εισαγωγών κατά τα προηγούμενα 5 χρόνια και το οικογενειακό εισόδημα.
Στη λογιστική παραγοντική αναδρομική ανάλυση, το εξιτήριο ιδία βούληση συσχετίστηκε με λόγο πιθανοτήτων για θνησιμότητα στις 90 ημέρες 2,51 (95% CI, 2,18 έως 2,89) σε σύγκριση με τα εξιτήρια σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Η ανάλυση είχε σταθμιστεί για την κατάσταση του ασθενούς που εξέρχεται ιδία βούληση, έτος εισαγωγής, συνωδά νοσήματα, το οικογενειακό εισόδημα, τον αριθμό των εισαγωγών στα προηγούμενα 5 χρόνια και η ύπαρξη τυχόν εξιτηρίων ιδία βούληση εντός των προηγούμενων 5 ετών. Η ακριβής αντιστοίχηση έγινε για ηλικία και φύλο.
Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν τον ατελή προσδιορισμό των εξιτηρίων ιδία βούληση από τα αρχεία του νοσοκομείου και τη χρήση μόνο μικρού δείγματος των ιστορικών. Υπάρχει σίγουρα αδυναμία στάθμισης της ανάλυσης για τη σοβαρότητα του οξέος νοσήματος και αδυναμία να διαπιστωθεί αν η επανεισαγωγή σε νοσοκομείο ή ο θάνατος συνδέονται με την αρχική εισαγωγή. Επίσης υπάρχει έλλειψη πληροφοριών σχετικά με την εθνικότητα των ασθενών, γράφουν οι συγγραφείς. Επιπλέον, αυτά τα ευρήματα προέρχονται έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από το δημόσιο καναδικό σύστημα υγείας και δεν μπορεί να γενικευθούν σε άλλους πληθυσμούς.
Παρ 'όλα αυτά, καταλήγουν, ¨Φεύγοντας από το νοσοκομείο παρά τις ιατρικές συμβουλές έχετε αυξημένο κίνδυνο επανεισαγωγής στο νοσοκομείο και θανάτου για τουλάχιστον 6 μήνες¨.
A. Garland, C. D. Ramsey, R. Fransoo, K. Olafson, D. Chateau, M. Yogendran, A. Kraut. Rates of readmission and death associated with leaving hospital against medical advice: a population-based study. Canadian Medical Association Journal, 2013
http://www.cmaj.ca/content/185/14/1207